Langdaele Gewoon buiten, buitengewoon
Tijdens een mooie wandeling in Cadier en Keer, in de lange Del, zou u zomaar het bordje: “Natuurlijke tuinderij Langdaele” kunnen passeren. Hier groeien seizoensgroenten met paardenkracht. In dit verborgen paradijsje, aan de rand van oude bomen die de voormalige trambaan markeren en grenzend aan andere boerenakkers verwerkelijkt Inge Baars (27) haar droom.
Deze ondernemende jonge vrouw laat zich niet meeslepen door de waan van de dag maar door haar hart. Haar weg leidt niet meteen naar een overstromende bankrekening maar naar tevredenheid en geluk.
Ze ontwikkelde een concept om haar liefde voor paarden en landschap te verenigen met haar beroepskeuze: “werken in het agrarische”. Geen motor maar een paard voor het zware werk.
Inge heeft een passie voor voedsel en wil dat uitdragen. Je hoeft geen kenner te zijn om vast te stellen dat het dus kan. Zonder grote machiner, zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen groeien er veel gezonde gewassen naast elkaar. Ze ontwikkelde een concept om haar liefde voor paarden en landschap te verenigen met haar beroepskeuze: werken gezond voedsel zonder motor en met paard. Ze heeft een passie voor voedsel en wil dat uitdragen. Gezond en vers voedsel voor volwassenen en zelfs ook baby’s. Weg met het potjesvoer!
Moeder Marijke had al een bloemrijke moestuin en een passie. Zij is voor Inge de inspirerende ervaren vraagbaak voor het natuurlijk tuinieren. Haar ligt tuin met permacultuur vol bloemen en en ook moestuin is een lust voor het oog. Je hoeft geen kenner te zijn om vast te stellen dat natuurlijk tuinieren tot prachtige resultaten kan leiden. Het kan zelfs zonder grote machines en zonder kunstmest en bestrijdingsmiddelen.
Vader Roel heeft tijd om ook mee te werken. Hij werkt ook bij Staatsbosbeheer. In sommige natuurlijke landschappen blijken paarden soms handiger dan machines. Vroeger was hij hoefsmid. Hij weet ook hoe je kunt ploegen zonder motor maar met paard. Inges Broer en zus vinden het ook leuk om af en toe de handen uit de mouwen steken. Logisch, het is gewoon een plezier om op Langdaele te zijn.Op de akkers blijft de bodem veel gezonder onder het gewicht van paarden dan onder de gigagrote en zware moderne landbouwvoertuigen. Bovendien voorzien de paarden Langdaele van eigen compost. Als je die aanvult met bladadval, groenteresten en snoeihout van eigen bodem kom je aan je gesloten kringloop. Het resultaat mag er zijn: een rijke bodem vol leven met vele soorten wormen en schimmels en ander leven dat daarin thuishoort.
Op Facebook van Langdaele 23 juni 2021:
Het verschil tussen wel en geen compost lijkt ons heel duidelijk!
Bodem en planten passen zich aan, de biodiversiteit herstelt zich:
op Facebook:
Dit seizoen hebben we rozemarijn-, tijm- en frambozenplantjes gestekt van onze eigen (privé)planten. Deze moederplanten hebben zich jaren geleden al perfect aangepast aan de lokale weers- en bodemomstandigheden. Onze stekjes worden dus oersterke planten.
De paarden, Franse Bretonners zijn heel geschikt voor het milieuvriendelijk verbouwen. Zonder de zogenaamde middelen voor gewasbescherming, (pesticiden), heb je soms meer last van plaagdieren zoals slakken en luizen. “Dat is lastig maar je kunt het ook als een uitdaging zien.” zegt Inge.
op Facebook
Met sommige mensen (of dieren) kun je nu eenmaal beter door één deur dan met andere…
Dat de naaktslak is niet onze favoriet is weten jullie volgens mij wel. Daarom geven deze randen onze jonge pompoen- en courgetteplantjes wat tijd om rustig sterk en groot te groeien, zónder slakkenschade.
Het is een kwestie van experimenten met andere planten, combinaties, rassen enzovoort.
Op haar Facebook lees ik:
Samenwerken met de natuur
Vorige week zaten de tuinbonen vol met luizen én mieren De eerste voeden zich met de sappen uit de plant, verzwakken zo de plant en dus minder bonen. De mieren ‘melken’ de luizen, die op hun beurt meer gaan eten om meer melk te produceren. Een lelijke cirkel voor ons als tuinders.
Maar gelukkig heeft de natuur zo zijn oplossingen: lieveheersbeestjes Zij genieten massaal van de luizen en wij straks van de tuinbonen! Eind goed, al goed
Als ik Inge spreek, is het begin juli. De drukste maanden zijn aangebroken: de tijd van zowel zaaien als oogsten, de boerenkool is net gezaaid.
De prachtige tuin van Inges moeder waar weelderige bloemenpracht trekt als eerste de aandacht. Ik kijk verder. De paden zijn rijkelijk belegd met stro en houtsnippers om de bodem te behoeden voor uitdroging.
Buiten staan de gewassen die geen extra warmte nodig hebben zoals bieten, voederbieten, uien, prei en knoflook en onder een grote tunnelkas die zo hoog is dat ook het paard er met gemak doorheen en onderdoor kan staan de grote wigwams met staakbonen, tomaten aubergines etc.
De voorgeschiedenis:
Inge studeerde aan de HAS food-inovation een opleiding die gericht is op conceptontwikkeling, markt en communicatie en naar onbewerkte producten.
Inges stage in Noord-Italië is bepalend geweest voor wat ze nu doet. Samen met een studiegenote belandde ze bij een Duitstalig familiebedrijf in Zuid-Tirol (Italië). Het was een biologisch bedrijf met appelen en druiven en een basaal winkeltje en een pop-up restaurant. De stageopdrachten raakten al snel op de achtergrond. Zelf de handen uit de mouwen steken, meehelpen met met oogsten bleek leuker.
Terug in Nederland voelde Inge dat de mega bedrijvigheid haar dus niet aansprak. Nee, ze is dol op paarden en niet perse op paardenvlees. Toch bedacht ze aanvankelijk nog iets op te zetten voor de verwerking van paardenvlees. Het was de hypocrisie die haar stoorde. Als je goed zorgt voor de dieren waarom zou je dan wel varkens, runderen, kippen en schapen kunnen eten en geen paarden?
De moestuin won het van de slager. Op terrein waar voorheen appels geënt werden kwam Langdaele tot leven. Er is 5 jaar uitgetrokken om de bodem weer natuurlijk gezond en rijk te krijgen. Het gebruik van echte compost, gezonde verse stalmest, paardenmest, blijkt het wondermiddel. En zo ontstaat er de circulaire bedrijfsvoering.
Waar gaat de opbrengst heen?
Vorig jaar was het eerste verkoopjaar met zo’n 10 klanten per week. Niet veel, denkt u? Nee, maar net als de gewassen wil Inge ook het bedrijf de tijd geven om te groeien.
Ondertussen maakte Inge mooie Facebook pagina waarop te zien is wat er in de aanbieding is. Verder werkt de mond tot mond-reclame. Er zijn ook wel producten die hun weg vinden naar de schappen van een bevriende groenteboer. Inge staat daar ook zelf ook een paar dagen per week in de winkel. Ze lacht stilletjes als ze hoort dat de klant de bietjes van de vorige week zo bijzonder lekker vonden smaken.
Vorig jaar werden er pakketten samengesteld. Dit jaar kun je online bestellingen doorgeven, zelfs per Whatsapp. Neem een kijkje en een proef. U zult ongetwijfeld ervaren dat de producten die van Langdaele komen uitmuntend zijn van smaak. Zulke tomaten zijn haast andere vruchten te noemen dan die bij de lokale supermarkt. Overblijvers en producten die niet door de schoonheidsproef komen wordt veel ingemaakt. Niets wordt verspild.
Kennis maken?
Kijk naar de Facebookpagina
